پنبه زن (احمدعلی رستگاران)

احمدعلی رستگاران۱-فلسفه اساساً به معنای اندیشیدن پیرامون مسائل بشری و چون و چرا کردن درباره هر آنچه ممکن است مبنای اعتقادات، باورها و رفتارهای انسان باشد و کوشش برای پیروی از عقل و خرد در مواجهه با مسائل ، مشکلات و موضوعات مطروحه است.اصل واژه، یونانی و مرکب از دو جزء فیلیا به معنی دوستدار و سوفیا به معنای آگاهی است. و فیلسوف یعنی دوستدار خرد. توجه داریم که غرض، ارجاع کاملا اختصاری به معنای فلسفه و فیلسوف است،وگرنه حق مطلب را نمیتوان در دو سطر ادا کرد. و اما متوهم اساساً به معنای خیالاتی است و دوباره توجه خواهد شد که مقصود طرح لغت و ارائه پاسخ در جهت روشن شدن معنای آن، یا ورود به چند و چون موضوعاتی از این دست نیست ، که ارائه نمونه ای از آدمهای خیالاتی است که خود را خرد گرا و فیلسوف می پندارند و البته در حد حوصله این مختصر.۲- سالهای متمادی پس از انقلاب اسلامی ، با آدمی روبرو بوده ایم به نام عبدالکریم دباغ، با نام نویافته یا نوبافته! سروش! موجودی خود شیفته و متوهم که با استفاده از تریبون ها یی که الی ماشاالله و به سهولت در اختیار داشت. ساعاتی فراوان به توجیه گفتار و رفتار خود و هم پالگی هایش می پرداخت و آنچه ارائه می داد ، نه نشر افکار ! که پرداختن به معتقدات و باورهای دینی و مذهبی خویش ، با رنگ و لعابی از مثنوی مولانا و بهره گیری از ادبیات فاخر این سرزمین بود ، مطالب و موضوعاتی که پیش از وی بسیاران گفته بودند و پس از او نیز هم خواهند گفت . یکی از معانی نام خانوادگی تازه حضرتشان که سروش باشد 《 فرشته ای است که پیغام آور باشد و یا ملک وحی که به تازی جبرئیل گویند و حکمای تازی عقل فعال و دانایان پارسی خرد کارگر خوانند 》 برای مشاهده بیشتر به لغت نامه دهخدا مراجعه کنید. بنا پنبه زن (احمدعلی رستگاران)...

‌در درازای زمانی نزدیک به بیست سال گذشته، مقالاتی در تحلیل و تنقید اوضاع جاری، در زمینه های اجتماعی و تاریخی، ورزشی ویا درباره برخی مطالب منتشره در نشریات  نوشته ام، که ابتدا در ماهنامه فرهنگی( آیینه زندگی) درآمد.و این ماهنامه ای بود که به  لحاظ عشق و علاقه مدیرش به کار فرهنگی موقعیت وجودی پیدا کرد،چنان نشریاتی عامه پسند نیست و معمولاً خوانندگان کم تعداد خود را دارد و بار زیان های مالی اش هم بر دوش گردانندگان سنگینی. این ماهنامه چند باری توفیق حضور! در دادگاه موسوم به مطبوعات را پیدا کرد که نگارنده به عنوان وکیل مدافع در جلسات رسیدگی مربوطه شرکت داشتم.  بهرحال ماهنامه سرنوشتی بهتر از تعطیلی خودخواسته  نداشت، بعداً بعضی مطالب در روزنامه زمان درآمد ؛ و برخی مطالب هم بلحاظ عافیت طلبی دوستان مجال چاپ و انتشار نیافت. اینک همه آنچه را نوشته ام و منتشر شده، ،یا گرفتار عافیت طلبی شده و عاطل و باطل مانده ، یکجا و البته با اشاره به شماره و تاریخ چاپ و نشر آن در ماهنامه و روزنامه اشاره شده،  - در مورد آنچه منتشر شده- و یا مجال چاپ و انتشار نیافته،در برابر خواننده احتمالی  قرار می دهم، شاید چیزکی قابل عرضه باشد، بی آنکه مطلقاً ادعایی موجود یا مطرح باشد.صرفاً آنچه را در ذهن و دل گذشته با دیگران در میان نهاده ام ،و احتمالاً چندان بی فایده هم نبوده و نباشد،چه روایت برخی رویدادهای دو دهه ی گذشته کشور است،و :  مگر صاحبدلی روزی به جایی             کند در کار این مسکین دعایی احمدعلی رستگاران (پنبه زن)   پنبه زن (احمدعلی رستگاران)...